Часовник на моменти
Некогаш, во едно мало село, живеел часовничар по име Никола, познат по својата вештина и прецизност.
Никола го поминал целиот свој живот правејќи часовници.
Неговите часовници не беа само механизми.
Тие беа мали уметнички дела кои го мереле пулсот на времето.
Едно зимско утро во неговата продавница влегол млад човек.
Сакам часовник, рече тој. Но не обичен. Сакам таков што ќе ме потсетува како да го живеам мојот живот.
Никола се насмевна и направи уникатен часовник за човекот.
На неговиот бројчаник, наместо бројки, тој ги изгравира зборовите:
На 12, зборот Почеток.
На 3, зборот Благодарност.
На 6, зборот Прошка.
На 9, зборот Прегратка.
Кога човекот го прашал зошто го направил тоа така, Никола одговорил:
Овој часовник ќе ве потсети дека секој ден може да биде нов почеток. Таа благодарност ви дава сила да продолжите напред. Тоа простување е за твојата душа, а не за другите. И дека ниту еден момент не е комплетен без прегратка – реална или фигуративна.
Човекот замина, држејќи го часовникот како богатство. Секогаш кога ќе го погледнеше, тоа го потсетуваше дека времето не е непријател туку подарок.
Човекот до крајот на животот зборуваше дека часовникот не брои минути и часови, туку моменти кои вредат да се живеат.
Времето не е нешто што го губиме, тоа е нешто што го исполнуваме со значење.
Направете го вашиот живот како свој уникатен часовник: пополнете го со почеток, благодарност, простување и љубов.
Source: https://poukinasvetitestarci.blogspot.com/2025/01/blog-post_49.html
