И тежок е Неговиот пат. Затоа оди полека.
„Христовиот пат е долг, тој се протега до крајот на човечката историја. Ако му се брзаше, ќе се измореше, ќе паднеше на сред пат и ќе останеше таму. Додека кога оди бавно, оди сигурно. Неговиот пат е долг, затоа и неговите чекори се бавни.
И тежок е Неговиот пат. Затоа оди полека.
Низ локвите на крвта, низ темнината на гревовите и низ трњето на разбојниците Тој оди.
Тесен е Неговиот пат и многу паднати грешници се на пропаст од двете страни на Неговиот пат. Тој мора да се наведне на двете страни, да ги подигне и да ги повлече зад себе и да оди напред. Затоа оди полека.
Тој маршира полека, зашто неговата посада е далеку. Неговата посада се протега до крајот на историјата и неговото место е на крајот. Христос не проповеда полнота постигната за дваесет и четири часа.
Не, неговата посада бара цел век човек и цел век човештво.
Човекот може да ја достигне Христовата полнота додека живее, но човештвото сè уште е далеку од својот крај. Затоа се уште се далеку од Христовото совршенство. (Еф. 4:13).
Апостолите и мачениците и сите оние херои кои својот дух и своето срце го ставија во служба на Бога за среќа на луѓето, ја достигнаа „мерката на возраста на Христовата посада“.
Но, колку се тие? стотици, илјадници - нема повеќе. А тоа значи дека тие се уште се малцинство во светот. Затоа се уште се претпочита омразата пред љубовта и незнаењето пред разумот.
Затоа Христовото одење не е видливо. Но, кога Христовото малцинство ќе стане мнозинство, тогаш во рамнотежата на животот љубовта ќе надвладее и Неговото ветување ќе биде исполнето“.
Свети Николај Велимировиќ
Source: https://poukinasvetitestarci.blogspot.com/2024/06/blog-post_11.html
