Лек од страст
Излекувањето на страста не лежи во отстранувањето на постоечката страст, туку во нејзината замена со соодветната доблест.
На пример страста за кражба. Во одреден момент тој решава да се исповеда и престанува да краде.
Ова не е лек од страста на кражбата, туку престанок на делото. Ако некој остане само во престанок на делото, постои ризик од релапс, бидејќи внатре ќе ја пропушти кражбата. Тој ќе биде како некој што ги кастри дрвјата, а не нивните корени. Ќе пораснат повторно…
Копнеејќи по грев, половина паднав во грев (пад на предилекција) и додека не бидам исповедан, никогаш нема да се покајам.
Лекот од страста ќе започне кога човекот ќе престане да краде и ќе почне да ја негува соодветната доблест, односно добродетелта на милосрдието. А кога ќе се стекне со добродетелта, таа добродетел ќе го спречи да се врати во кражба.
Љубовта кон милостина ќе го натера човекот да ја „замрази“ кражбата. Не можеме да се ослободиме од ниту една страст (лоша навика) освен ако не ја „мразиме“ и искрено не ја признаеме.
Ако не ја мразам страста, нема совршено покајание, а без совршено покајание, исповедта не ми користи, а јас сум во опасност да одам во пеколот...
Така ќе ја негувам соодветната доблест на милосрдието и ќе бидам на 4/5 од совршеното покајание.
За да биде покајанието совршено, треба да ја практикувам добродетелта, односно милосрдието во овој случај понизно, а не наметливо и гордо како што ѓаволот ќе се обиде да ме убеди со помисли...
Старец Ефрем од Скитот на Свети Андреј
Source: https://poukinasvetitestarci.blogspot.com/2024/05/blog-post_38.html
