Ова е исто така еден од ѓаволските трикови. Тоа нѐ потсетува на методот што го користеле паганските владетели за да ги убедат христијаните да се откажат од својата вера.
Тој се однесуваше кон нив со љубезност и нежност. Им беше дадена слава и чест. Им било ветено богатство и удобност. Со претерано лицемерство, тие се обидуваа да изнудат признание. Тие го започнаа нападот нежно и љубезно. „Со мед“ а не „со оцет“. Но, нивниот план беше непоколеблив. Тие сакаа да го постигнат она што го бараа. Така прави и нашиот противник, ѓаволот. Тој ја започнува војната... Пријателски и со лажен мир. Тој покажува извесна снисходливост, како што соодветно забележува Свети Златоуст, и се обидува да ја постигне својата цел со лажна љубов и интерес.
Тоа е „ѓаволската насмевка“ ставена во дело. Злиот го прави ова од две причини. Прво, затоа што фронталниот напад создава херојски дух кај бранителот и го води кон отпор и победа; второ, затоа што подобри резултати се постигнуваат на добар и нежен начин. Човекот е убеден во ѓаволските сугестии кои наводно имаат за цел негово добро, и без целосно да го сфати тоа, се засладил од убавите зборови и почнал да попушта.
Овој метод е опасен бидејќи е подмолен и таен. Тешко е да се согледа. Благата форма на навредата е неразлична. Ѓаволот почнува од малите. Се обидува да нè успие. Тој го прави гревот да ни изгледа привлечен. Го украсува, го парфимира и ја претставува темнината како светлина, пеколот како рај, бедата како среќа. И ние му веруваме. Веруваме во неговите слатки зборови и трчаме да уживаме во гревот. Мамката е фатена.
Ова е исто така еден од ѓаволските трикови. Тоа нѐ потсетува на методот што го користеле паганските владетели за да ги убедат христијаните да се откажат од својата вера.
Тој се однесуваше кон нив со љубезност и нежност. Им беше дадена слава и чест. Им било ветено богатство и удобност. Со претерано лицемерство, тие се обидуваа да изнудат признание. Тие го започнаа нападот нежно и љубезно. „Со мед“ а не „со оцет“. Но, нивниот план беше непоколеблив. Тие сакаа да го постигнат она што го бараа. Така прави и нашиот противник, ѓаволот. Тој ја започнува војната... Пријателски и со лажен мир. Тој покажува извесна снисходливост, како што соодветно забележува Свети Златоуст, и се обидува да ја постигне својата цел со лажна љубов и интерес.
Тоа е „ѓаволската насмевка“ ставена во дело. Злиот го прави ова од две причини. Прво, затоа што фронталниот напад создава херојски дух кај бранителот и го води кон отпор и победа; второ, затоа што подобри резултати се постигнуваат на добар и нежен начин. Човекот е убеден во ѓаволските сугестии кои наводно имаат за цел негово добро, и без целосно да го сфати тоа, се засладил од убавите зборови и почнал да попушта.
Овој метод е опасен бидејќи е подмолен и таен. Тешко е да се согледа. Благата форма на навредата е неразлична. Ѓаволот почнува од малите. Се обидува да нè успие. Тој го прави гревот да ни изгледа привлечен. Го украсува, го парфимира и ја претставува темнината како светлина, пеколот како рај, бедата како среќа. И ние му веруваме. Веруваме во неговите слатки зборови и трчаме да уживаме во гревот. Мамката е фатена.
Comments
Post a Comment
Напиши коментар