Последната беседа на отец Серафим Роуз († 2 септември 1982 година)
Побавно е отколку што мислите.
Една од сестрите од ќелијата на Света Ксенија запишала: Последната беседа на Отец Серафим за време на бдението на Преображение беше многу посебна за сите нас кои бевме во негова близина...
За време на Литургијата на бдението за празникот, монасите од манастирот, монахињите од Света Ксенија и посетителите во литија излегоа во шумата, држејќи свеќи и пеејќи ги тропарите на празникот - мажи во околината на скинијата на Преображението на врвот на планината Свети Герман, жените во пределот на скитот на пророкот Илија... Нивните гласови се сретнаа додека заедно пееја во подножјето на големиот Крст што се издига над клисурата Бигум. Ноќта беше без облаци и ѕвездена...
Отец Серафим во бела облека отиде до Крстот и им даде знак на сите да ги изгаснат свеќите. Замолкна за миг, гледајќи во темната клисура и ѕвезденото небо, и почна вака: Еве, величественоста на Божјото создание, гледаме одраз, малку нејасен и слаб, на убавината на вечното Царство Божјо, зашто што сите ние бевме создадени за тоа. Мораме секогаш да запомниме дека нашиот дом е на небесата: Мораме да ги отфрлиме сите суетни и безначајни страсти и грижи кои не држат врзани за земјата, за паднатиот земен свет, кои нè спречуваат да ја реализираме целта на нашето создавање. Колку лесно ја забораваме самата причина за нашето постоење...
Крајните времиња се веќе тука. Јасно ја гледаме подготовката на ерата на антихристот. Христијаните ќе бидат соочени со невиден тест на нивната вера и љубов кон Бога. Ќе мораме да се криеме во пустината - што ја гледаме овде пред нас. Се разбира, на крајот ќе не најдат... И таму целта на нашето криење не е само да останеме живи, туку да купиме време да ја зајакнеме душата за завршниот испит. И ова мора да започне уште сега.
Така, барем започнете да се борите против оковите на пониските страсти и запомнете дека нашиот вистински дом не е тука, туку во небесата. Ајде да одиме во нашата рајска татковина, како што рече Свети Герман ... Ad astera! Ad astera! заврши и продолжи да гледа во небото на ѕвезденото величество, не посомневајќи се дека пред нас имаме поглед на тајната на еден човек кој, откако одамна ја подготвил својата душа, наскоро ќе замине таму...Побавно е отколку што мислите!
До ѕвездите!“ До ѕвездите!". Од "Peraspera ad astera" Низ тешкотиите до ѕвездите
Source: https://poukinasvetitestarci.blogspot.com/2024/09/blog-post_2.html
