На воскресната Литургија во црквата на Чесниот Крст, во Дамаск, Сирија, 15 декември 2024 година, Неговото Блаженство Патријархот Антиохиски и на целиот Исток г.г. Јован Х ја изговори следната беседа:
Возљубени,
„Бидете бодри, стојте во верата, бидете мажествени, бидете крепки, кај вас сè да станува со љубов“ (1Кор. 16, 13-14). Со овие зборови започнувам и со нив се обраќам до нашите драги деца во оваа сакана татковина. Ви ја подавам својата рака во овие чувствителни времиња, за заедно да ја положиме нашата надеж во Семоќниот Создател, Отецот на светлините и Бог на секоја утеха, да го избрише секој немир од нашите срца, да ги круниса со својата света надеж и да нè зајакне да бараме подобро утре.
Се наоѓаме на прагот на нова фаза, гледајќи ја зората на една татковина што сите ја љубиме и цениме. Стоиме на работ на обновата, која сакаме да биде блескава со надеж и крунисана со светлина. Овде, во Дамаск, од Правата улица, од Ал-Мариамија, сосед на Омајадската џамија, му објавуваме на светот: како христијани, ние сме од почвата на Сирија и од кедрите Ливански, од величественоста на планината Касијун, од широчината на Хомс, од наследството на Алепо, од водениците на Хама и од бистрите извори на Идлиб, од морето на Латакија и од Еуфратот на Деир ез-Зор. Ние не сме гости на оваа земја, ниту дојдовме денес или вчера. Ние сме од древните корени на Сирија, стари колку што е стар јасминот на Дамаск. Ние сме од Апостолска Антиохија, од оваа земја што го облагороди светот со името на Исус Христос.
Ова го прогласуваме и го врежуваме како завет, кажувајќи им го на нашите деца, на нашите браќа, на нашите пријатели во татковината и пред нашиот Создател, кој сакаше да постоиме на оваа земја заедно со другите, со нашите муслимански браќа, со кои ја бараме милоста на Господарот на световите, Владетелот на небото и земјата. Ова го кажав и порано, и го повторувам сега: „Мои муслимански браќа, помеѓу ‘ние’ и ‘вие’, се губи ‘и’ (арапската буква ‘waw’), оставајќи само ‘ниевие’ и ‘виевие’.“ Заедно сме носители на заедничка историја со сите нејзини подеми и падови, а нашата судбина е иста.
Во Сирија, живееме во татковина на национално партнерство, партнерство што отсекогаш било и, со Божја волја, ќе остане обединето – обединето со својата почва и, пред сè, со единството на срцата на својот народ, од сите спектри. Како христијани, од самиот почеток ја пружавме нашата рака, а денес ја пружаме кон сите составни делови на оваа нација. Ние сме синови на Сирија – сонот за кој копнее секој Сириец.
Сирија каква што ја замислуваме е:
– Сирија: Граѓанска држава: Држава каде сите се еднакви во права и должности, вклучувајќи го зачувувањето на личните статусни закони за секоја заедница.
– Сирија: Држава на граѓаните: Ние не ја бараме нашата граѓанска припадност како милост од некого. Ние сме неразделен дел од ова национално ткиво, кое ја надминува логиката на мнозинство и малцинство, потпирајќи се на логиката на улогата и мисијата.
– Сирија: Држава на соживот и граѓански мир: Ние ја пружаме раката на сите и ги повикуваме сите да го зачуваат граѓанскиот мир и националното партнерство.
Со овие зборови и мисли, се молам за Божја заштита над Сирија и за инспирација за нејзините лидери, да се водат со мудрост за доброто на овој народ. Амин.
Извор: https://www.facebook.com/Antiochpatriarchate.org
Source: https://liturgija.mk/aktuelno/pravoslavni/propoved-na-antiohiskiot-patrijarhot-jovan-x/
