Луѓето, дете мое, се поделени на овој свет на добри и лоши, богати и сиромашни, образовани и необразовани, благородни и груби, интелигентни и глупави. Но, сите тие се собираат во еден момент.
Во болка. Затоа што сите луѓе, без исклучок, ќе страдаат во својот живот. Како што вели и поговорката: Чудовиштето, ги усреќи цел живот.
Значи, сите луѓе живеат во царството на болката. Знаеме дека болката е нешто лично, дека човек ќе мора сам да се справи со неа. Неговиот Крст мора да го носи, исто како што Спасителот на светот, Исус, го крена Својот Крст за нас.
Затоа почивај дете мое во татковската рака која во овој момент те оперира со болка и смири се. Прифатете дека Бог ви ја испраќа, помирете се со него, со болката, за да се соочите со неа.
Знам колку е ова тешко, но Спасителот, Светиите се радуваа на нивната тага, да го прифатиме ова барем со трпение, а Бог нема да го заборави ниту ова наше минимално трпение во Неговата волја, кое болката го претставува.
Собери си ја душевната сила, чедо мое, кога те боли и пробај да ја разбереш целта на болката, за која Бог ти го отвора рајот. Мислиш дека тој што ги брои влакната на главата не ја знае мерката на твојата болка? Да, тој го знае тоа.
Затоа, почивај во доверба во нашиот Небесен Татко. Заедно со нашиот Христос, ќе поминете низ сè, како што ќе станете и Негов наследник, во бескрајната сопственост на нашиот заеднички Отец Бог.
Амин
Старец Ефрем Филотејски и Аризонски
Source: https://poukinasvetitestarci.blogspot.com/2024/07/blog-post_50.html
