Живот: чудесна книга пишувана секој ден...

Колку и да се трудиме, првите страници од нашата книга ни се затворени.

Нив ги напишаа други: Од нашите родители, од околината која не пречека, од моментите кои никогаш не можевме да ги запишеме во нашето сеќавање. Не можеме ни да го предвидиме последниот ден. Ќе биде напишано без наше учество, ќе го паметат другите, оние што ќе се збогуваат со нас.

А сепак, оваа празнина на почетокот и на крајот објаснува зошто средината на животот е толку интересна. Го држиме пенкалото, ги обликуваме страниците што ни одговараат. Животот е навистина чудна книга. Таа е уникатна затоа што, додека секој од нас е писател, приказната е под влијание на ликовите што ги среќаваме, настаните што ги доживуваме и изборите што ги правиме.

Првите страници од нашите животи се полни со љубов, надеж и грижа, но тие се напишани од туѓи раце. Не се сеќаваме на нашиот прв плач, нашите први чекори или првите зборови што ги изговоривме. А сепак, овие поглавја се темели. Тие се нашите воведи во светот, елементите што ја дефинираат позадината на нашата историја. Оваа наша неспособност да се потсетиме на почетоците на нашите животи е доказ дека сите почнуваме со појдовна точка која не сме ја избрале. Можеби беше полн со светлина или темнина, радост или тешкотии. Како и да почне нашата книга, страниците што следат се во наши раце.

Ако почетокот и крајот се надвор од нашата контрола, тогаш заплетот е местото каде што се игра играта на животот. На средните страници ги пишуваме сопствените зборови, ги живееме моментите што ни го обликуваат тоа што сме. Нашите избори – односите што ги создаваме, соништата што ги бркаме, тешкотиите што ги надминуваме – ги исполнуваат страниците со боја, интензитет и емоции.

Она што го прави заплетот интересен е непредвидливоста.

Животот е полн со изненадувања, пресврти кои не ги очекувавме. Понекогаш страниците се исполнети со тага и загуби, друг пат со триумфи и успеси. Но она што е важно е дека секој збор, секоја одлука, секое искуство нè доближува до уникатната приказна која само ние можеме да ја живееме.

Како што почетокот, така и нашиот крај им припаѓа на другите. Нема да можеме да ја читаме последната страница од нашата книга, но таа ќе остане кај луѓето кои не сакаа, луѓето што ги допревме со нашите животи. Тие ќе ја раскажат нашата приказна, ќе ги задржат во сеќавање моментите што ги споделивме, а можеби и ќе бидат инспирирани од страниците што ги оставивме зад нас.

Животот е чуден затоа што никогаш не знаеме кога една страница ќе биде последна. Ова, сепак, го прави толку вредно. Вредноста на животот лежи во тоа како ги пополнуваме страниците пред нас. Не е неопходно тие да бидат совршени или без грешки. Единствено важно е тие да се автентични, полни со љубов и напор да се живее во потполност според Бога.

Ако животот е книга, тогаш секој ден е нова можност да се напише нешто вредно. Не да импресионираме, туку да оставиме нешто зад себе што ќе зборува за тоа кои сме биле, за радостите и предизвиците со кои се соочивме. Она што другите ќе го паметат за нас не е како почнавме или како завршивме, туку како живеевме помеѓу нив.

Затоа, да направиме секоја страница од нашиот живот да биде важна.

Старица Софронија