Каква е вашата вера...
%20(1).jpeg)
Еднаш еден Узбекистанец дојде кај Свети Серафим Саровски, го донесе својот петнаесетгодишен син, падна пред нозете на свештеникот и кажа: „Руски отец! Молете се за нашиот син, тој е болен! - Дали веруваш дека Бог може да помогне? - го праша отец Серафим. - Јас верувам! - му одговори таткото. - Тој беше насекаде: кај мула во Ташкент, кај мула во Бухара, во Самарканд - помина низ сите нив. Никој не му помогна. Помогни ми!
Тогаш да се молиме заедно, му рече отецот. Тројцата клекнаа. Отец Серафим го читаше канонот и молитвите за болниот, помазувајќи го со масло - и покрај тоа што тој не беше крстен, туку, според муслиманските обичаи, обрежан. Отец Серафим му кажа: Нема да имам време во сабота и недела - имам многу луѓе на исповед.
Дојдете во понеделник во исто време после ручек. И кога овој човек и неговиот син се појавија на оградата на црквата Свети Георгиј Победоносец во понеделникот, ги соблече чевлите пред портата, клекна и ползеше на колена цели 36 метри - растојанието од портата до домот на отец Серафим! Еве една лекција за сите нас! Кој од нас би клекнал така на колена кај нашиот добротвор?..
А Узбекистанецот од радост го исползе целиот црковен двор на колена и плачеше. Луѓето кои помагаа го погледнаа: Да, ова е истиот Узбекистанец што го донесе својот син! Зошто толку плаче?.. Ползеше до отец Серафим, му падна пред нозете, му се заблагодари и му даде илјада рубли. Во шеесетите ова беше многу пари. Јас сум монах вели отец Серафим, не ми требаат пари! Однесете ги во која било џамија, дајте ги на секој мула. - Не, не ми помогна мулата, не ми помогна џамијата. Еве, отец за тебе! - и ги остави парите на неговата маса.
Но, отецот сепак не ја зел наградата: Не ми треба, не се молев за пари, туку за болниот на Бога - затоа што прашавте... Потоа кажа: - Па добро, однесете ги кај нашата сметководителка Татјана Александровна (и таа беше московјанка), ќе ја однесе вашата донација во црквата Свети Георгиј Победоносец. И отец Серафим зеде само за црниот материјал за расата, 5 метри. Збогувајќи се со отецот, Узбекистанецот вети: Ќе одам и ќе им кажам на сите мули - Каква е Вашата вера! Малку подоцна, тој покани шест мули, тие дојдоа со два автомобили да го видат отецот. Бевме изненадени. Отецот беше мал, стар, згрбавен...
Source: https://poukinasvetitestarci.blogspot.com/2024/07/blog-post_99.html
